مس یکی
از فلزاتی است که طرز استخراج و ذوب ان بر صنعتگران باستانی ایران آشکار بوده است و
باب حفرهایی که در نقات جوراجور کشور شده آثار و علایم آن دیده میشود. ولی چون رموز این
صنعت سینه بسینه جابجایی می یافته کتاب ونوشته ای ازآن باب دست نیست فقط از اشیاءمسی
وآلیاژهای آن که باب کاوشهای اجرا شده به دست آمده چنین پیداست که در زمان قدیم از
مس باب زندگانی خویش استفاده میکردند و با صنعت ذوب مس آشنایی کامل داشتند . معدنچیان
سنگهای سایش خالص طبیعی ومس اکسیده را که بیشتر در سطح زمین یافت میشده به وسیله دیلم
و کلنگ حقیر کرده واستخراج وذوب میکردند و چون طرز ذوب کانیهای نوع سولفور را نمی دانستند
ار اگر با چنین معدنی برخورد میکردند از استخراج آن صرف نظر میکردند .
کارهای
سایش و مفرغی پیش از تاریخ که در ایران انجام شده در بسیاری از موزه های دنیا وجود دارد
.پشت از ثانیه در دوره های مختلف مانند دوره هخامنشی و ساسانی وبعد از استیلای عرب و دوره
مغل و تیموریان نمونه هایی از اشیاء مسی ومفرغی که باب ایران ساخته شده در موزه های
روسیه و انگلیس و فرانسه بود دارد. باب عصر صفویه صنعت آلیاژ مس و روی وسرب سازی و استفاده از مس و
آلیاژهای ثانیه آبادانی بسیاری داشته است ولی پس از انقراض صفویه و روی کار آمدن سلسله قاجاریه
در کلیه صنایع از جمله تکنیک ذوب مس انحطاطی ایجاد گردید و پشت از آن برای احیاء صنایع
مختلف و صنعتی کردن ایران در زمان امیر کبیر کوششهایی صورت گرفت که مثمر بار واقع نشد.
