باب دور پرتلاطم کنونی که سازمانها بسوی تخصصی شدن سابق می جریان و در رقابت تنگاتنگ به فعالیت خود ادامه می دهند، جانب بقاء علاوه حرف ابزار و تجهیزات به نیروی انسانی متعهد به عنوان اصلی ترین و الزامی ترین عامل نیازمندی باشند. هرچقدر سازمانها و مؤسسات بزرگتر و بر حجم فعالیت آنها افزوده شود احتیاج به سمت منبعها انسانی متعهد و با انگیزه افزایش می یابد. لذا هرچقدر این پول از چگونگی بهتر و بیشتر برخوردار باشد، احتمال موفقیت ، بقاء و ارتقاء سازمان بیشتر خواهد بود و بالعکس در صورتی که سازمانها نتواند نیروی انسانی با چگونگی و متعهد را بکارگیرند، قادر نخواهند حیات از سایر منابع از قبیل اسباب و مادهها اولیه استفاده بهینه ببرند و با مشکلات عدیده ای از قبیل کاهش کارائی و بهره وری روبرو بوده و باب نهایت انگیزه اضمحلال سازمان خواهند شد.
تعهد تشکیلاتی یک فرایند پویای سروکار بین بابا و محیطش بوده. [1] و یک ساختار چندبعدی است که می توان آن را یک حال روانی دانست که پایبندی اشخاص را به سازمان منتقل می کند.[2]
همچنین تعهد سازمانی را باده توان یک نگرش مهم شغلی و تشکیلاتی دانست که به دلیل اهمیت بارزی که در کارکرد سازمانها دارد، به کانون توجهی جهت مرکزیت زمین مسابقه و گردانندگان سازمانها تبدیل شده است، این نگرش در دهه های اخیر دستخوش تغییرات عدیده ای گشته، بویژه با تحولات آخری در چهارچوب کسب و کار از قبیل ادغام شرکتها در همدیگر صاحبنظران تعهد تقلا ویژه ایا به امر تعهد معطوف داشته اند و به آن به عنوان یکی از نگرشهای اساسی که باکارو اداره مرتبط هستند اهمیت فراوان داده و راجع به آن تحقیقات متعددی انجام داده اند، که در این تحقیق با تدقیق به اهمیت مساله به بررسی آن می پردازیم .[1] لیو،2008،ص119
[2] آلن و می یر،1990،ص14