الف: تعریف لغوی فطرت
فطرت در لغت، به خلقتی گفته میشود که:
1ـ اکتسابی نباشد؛
2ـ بدیع و بدون پیشینه باشد؛
3ـ معرفت به خداوند را باب خود داشته باشد.
این ویژگیها، برجستهترین نکاتی است که باب تعریفهای اهللغت به چشم میخورد. باب اقرب الموارد به ویژگی نخست (غیراکتسابی بودن) این گونه تصریح شده است:
الفطره، الخلقه التی خلق علیها المولود فی رحم امه
فطرتبه آفرینشی گویند که مولود در رحم مادر حرف آن آفریدهشدهاست.