شیخ ابوسعید ابوالخیر از عارفان بزرگ و مشهور اواخر سده چهارم و اوایل
سده پنجم هجری است. ابوسعید باب اول محرم 357 در روستای میهنه از توابع
ابیورد دیده به سمت آفاق گشود و در شب جمعه چهارم شعبان ۴۴۰ در زادگاهش دیده از
جهان فرو بست. او سالها در مرو و سرخس فقه و حدیث آموخت تادر یک اتفاق مهم
باب زندگی اش آموزش را رها کرده و به جمع صوفیان شیعی پیوست و به وادی عرفان
روی آورد.شیخ ابوسعید ابوالخیر در بخش ادبیات فارسی و هم قید اینسان باب کنار
مولوی و خیام نیز قرار میگرد و نقش مهمی در سروده های فارسی دارند.