درجات دگرگونی
در حقیقت اصطلاحی است که به سمت منظور آشکار کردن شدت دگرگونی در یک منطقه بکار میرود.
دما و فشار معرف شرایط فیزیکی و دگرگونی و پایه دگرگونی معرف اثر آنها میباشد .
در دگرگونی، مجموعههای مختلف کانیهایی با ترکیب شیمیایی یکسان ولی در شرایط دمایی متفاوت به وجود میآید. و این مجموعههای دیگرسان نشانگر درجات دگرگونی از قبیل درجات ضعیف، اسم و شدید میباشد. مثلاً باب درجات دگرگونی ضعیف، مجموعه کانیها عمدتاً آبدار بوده و کانیهای کربناته نیز دیده میشود. ولی در مجموعههای درجات شدیدتر آب و CO2 بازهم وجود دارد. هرقدر سنگ، درجات دگرگونی بیشتری را تحمل کند اندازه کانی درشتتر میشود. چون باب دمای زیاد، منتشر مواد در حد بین دانهها به سمت تعجیل بیشتری انجام میشود.
به سمت سه روش در تعیین درجات دگرگونی بکار میرود :
1) تعیین درجه دگرگونی حرف اصل عمق
باب این روش پوسته زمین را به سه منطقه دارای عمق کم، ته متوسط و عمق زیاد تقسیم میکنند :
الف) منطقه عمق کم: که حرارت و فشار به ترتیب کم تا اسم و کم است .
ب) منطقه عمق اسم : که دما و فشار از منطقه قبلی بیشتر است.
ج) منطقه ته زیاد: که باب آن هم دما و هم فشار بالا است.