مبنای قانون حوادث ناشی از عملیات ورزشی

خرید این محصول

» :: مبنای قانون اتفاقات ناشی از عملیات ورزشی

حبل 3 ماده 59 تصویب‌شده 1370 اعمال زیر جرم محسوب نمی شود.

حوادث ناشی از عملیات ورزشی مشروط حرف آن که سبب آن حوادث نقض مقررات مربوط به سمت آن ورزش نباشد و این مقررات بازهم با موازین شرعی مخالفت نداشته باشد.

با تصویب جرم 32 سال 1361 و نیز ماده 59 سال 1370 به هر حال بسیاری از معضلات و مشکلات ورزشکاران، مربیان و داوران را حل کرده است. گرچه برای تکمیل این حبل و جرم نیاز به سمت تحقیق و پژوهش بیشتر و تدوین و تصویب قوانین جدید و آیین نامه های اجرایی داریم لیک فعلاً وجود این نص قانونی باب رفع مشکلات و حوادث ناشی از ورزش کارسازی نسبی و مشکل گشای ورزشکاران، مربیان و مدیران و داوران بوده است. با شروط مقرر در قانون مذکور حوادث  ناشی از عملیات ورزشی را نمی توان جرم اسم کرد زیرا اولاً هدف اساسی و اصلی عملیات ورزشی، پرداختن به امر ورزش به منظور تقویت جسم و روج باب افراد کشور است خیر اعمال مجرمانه و غیر قانونی.

ثانیا ً، رضای  قلبی و قصد طرفین برای فعالیت ورزشی که در واقع با تراضی و موافقت تمام تاخت ورزشکار عملیات ورزشی صورت گرفته و حالا صدماتی یا جراحاتی به یک طرف یا طرفین وارد شده.

ثالثاً، آیین‌نامه‌ها ورزشی و رعایت آن آیین‌نامه‌ها از جمله موانع سوء استفاده از قانون مذکور است. زیرا در مقررات و موازین ممنوعیت عملیات خطرناک و اجرا خلاف روحیات ورزش و جوانمردی و ذکر عناوین کلی ید داوران و مربیان را در تشخیص قید اسم می گذارند تا بتوانند تصمیم حق‌بینانه و عادلانه اتخاذ کنند.

4- زیرا اگر مطابق حبل 3 ماده 59 مقنن کلیه حوادث ناشی از عملیات ورزشی را جرم می شناخت چه جلو مقررات و ضوابط و چه برخلاف ثانیه قطعاً می توانست باعث عدم پیش رفت و توسعه ورزش باشد بنابراین جرم ندانستن عملیات ناشی از اتفاقات ورزشی وفق مادة قانونی مذکور یک نیاز و ضرورت اجتماعی وورزشی برای پیشبرد اهداف ورزش و ایجاد امنیت خاطر برای ورزشکاران، مربیان و داوران می باشد که به ورزش مناسبت علاقه خویش با اطمینان خاطر و آیین جوانمردانه بپردازد.

5- حال اگر فرض کنیم که ورزشکاری می تواند حرف اجرای صحیح یک حرکت ورزشی منطبق با رعایت شرعیات و موازین خاص آن ورزش صدمه مهمی به حریف خویش بزند به طور مثال باب کشتی یا بکس یا  فوتبال وارد کند و مصدوم نیز علیه حریف خویش اقدام به شکایت کند آیا دادگاه می تواند چنین ورزشکاری را که اعمالش براساس موازین و مقررات ورزشی بوده  و مورد تایید خبرگان وکارشناسان و صاحب نظران آن بازی خاص نیز بوده محکوم به مجازات های مختلف بسان قصاص، دیه یا تعزیر کند؟ مسلما پاسخ به این پرسش منفی است مگر آنکه قاضی بتواند سوء نیت ورزشکار مقابل را که عامداً و قاصداً مرتکب ایراد صدمه شده است اثبات کند.

1- عملیات ورزشی توسط ورزشکاران در مکان و زمان

2- ورزشی بودن عمل

آنچه در بررسی برخورد با پیدایش صدمات ناشی از ورزش برای مسؤولان و کارشناسان و حتی محاکم و دادگاه ها اهمیت دارد ورزشی بودن عمل است با رعایت مقررات ویژه آن ورزش یعنی بایستی عمل بازی و توسط ورزشکاران انجام گرفته باشد برای مثال پرتاب پاسار و زدن بوکس به صورت حریف که باب منازعات محلی و کوچه و خیابان رخ میدهد عملی غیر ورزشی است و توسط افراد غیر ورزشکار و احتمالاً شرور و ماجراجو به وجود می آید که چنین اجرا مسلماً در شمول حبل و ماده قانون فوق الذکر نیست زیرا توسط ورزشکاران انجام نگردیده و جنبة ورشی هم نداشته است و برون از جایگاه و مکان ورزشی نیز روی داده است.

3- مکان در اتفاقات ورزشی

اعمال ورزشی ار توسط ورزشکاران هم انجام گرفته باشد بایستی در مکان اختصاصی خود باشد و در اماکنی که برای آن وزش بخصوص تدارک و تهیه شده باب نظر گرفته اند همانطور که می دانید ورزش فوتبال در زمین فوتبال و ورزشی کشتی باب سالن کشتی و بر روی تشک کشتی انجام می گیرد و استعمال از تشک فعالیت های ورزشکاران را آسان و ساده و خطرات را به حداقل ممکن تقلیل می دهد و در غیر این چهره اجرای فنون سالتو یا لنگ حرف روی غیر تشک و داخل کوچه و خیابان و غیر مکان ورزشی نمی تواند در چهره ابراز حوادث و صدمات  بدنی حتی اگر طرفین هم ورزشکار باشند به علت انجام عمل در مکان غیر ورزشی از جرم رسم مربوط به حوادث ورزشی استفاده کرده و در رقم ثانیه حوادث قرار داده شود و قانون این حرکت را در خیابان یک عمل ورزشی و در مکان ورزشی نمی شناسد.

4- زمان در اتفاقات ورزشی

زمان در ورزش از جهاتی برای ورزش های اختصاصی به تاخت دسته تقسیم می شود :

دسته آغاز : ورزش هایی که دارای دوران مشخصی هستند و بایستی در همان زمان آشکار که مقررات معین کرده و مشخص گردیده انجام گیرد و این ورزش ها باب گاهنما معینی شروع شده و در زمانی تعیین شده برابر مقررات و موازین خود پایان می یابد مانند فوتبال که باب تاخت وقت 45 دقیقه ای و یا کشتی که در زمان معین شده از پیش حرف صفیر داور شروع و با سوت و اعلام داور باب پایان وقت قانونی و مقررات خویش خاتمه می یابد. باب این سنخ ورزش ها عملیات وزشی منجر به آزار باب همان زمان معین و مقرر البته با رعایت تمام شرایط و ضوابط جسم محسوب نمی شود. ولی اگر اتفاق در روی تشک اما قبل از آغاز مسابقه یا پس از خاتمه مسابقه حتی حرف اجرای یک تکنیک صحیح منجر به صدمه گردد عمل جرم محسوب، و از حدود قانون اتفاقات ورزشی خارج می گردد. مثال دیگر این که کشتی گیر در اسم اجرای فن است ولی به سمت انگیزه پایان وقت قانونی سوت داور به منظور اعلام و پایان مسابقه حریف را سالتو و یا با عملی دیگر تمام چند صحیح مصدوم کرده باشد این ورزشکار از دیدگاه قانون مسؤول بوده و بایستی مسؤولیت اعمال خود را به تقبل بگیرد و باب زمان های مختلف که بازی یا مسابقه به سمت طور موقت به علل مخلتف توسط داور متوقف می باشد هرگونه عمل ورزشی حتی ار خطا هم نباشد که منجر به حادثه و ایراد صدمه گردد جرم و قابل مجازات است.

دسته دوم : از لحاظ زمن ورزش هایی هستند که محدودیت زمانی ندارند مانند والیبال، تنیس، تنیس روی میز که با شروع بازی یا مسابقه شروع و با نتیجه بازی یا آزمایش خاتمه می یابد در قید این قبیل ورزش ها زمان قانونی از آغاز اولیه حرکت با سرویس یا گیم و خاتمه ثانیه اعلام نتیجه برد با باختن یا گیم توسط داوران است. در دوران قانون بالا اگر حادثه ای رخ دهد مانند حوادث در زمان ورزش بوده و همانند سنخ آغاز چنانچه صدمه ای پیش آید که باب زمان بازی و گیم های ثانیه بوده مانند مورد اول خواهد بو د.

5- رعایت آیین‌نامه‌ها ورزشی باب حوادث و صدمات بدنی

مهمترین شرطی که باب حبل 3 ماده 59 قانون فوق الذکر آمده  و عملیات ورزشی را در صورت رعایت ثانیه شروط جرم اسم نمی کند رعایت مقررات وموازین به سمت آن بازی می باشد که در قانون تصریح شده که آن مقررات هم با موازین شرعی اختلاف نداشته باشد.

براین پایه اصل آن است که حوادث ورزشی از صدمات ناشی از ثانیه در صورتی که رعایت مقرارت و ضوابط آن ورزش اختصاصی در آنها رعایت شده باشد جرم نبوده و برعکس اگر در اثر نقض مقررات باب ورزش حادث گردد، جسم می باشد ورزشکار متخلف برحسب (شدت و ضعف) مجازات خواهد شد.

خرید این محصول