پیماننامه امنیتی لایهٔ انتقال ( Transport Layer Security )، حرف پایه لایهٔ سوکتهای امن(Secure Sockets Layer) که یکی از پروتکلهای رمزنگاری است بنا شدهاست. این پروتکل امنیت جابجایی دادهها را در اینترنت برای مقاصدی برایاینکه کار کردن با پایگاههای وب، پست الکترونیکی، نمابرهای اینتزنتی و پیامهای فوری اینترنتی به کار میرود. اگرچه TLS و SSL با هم تفاوتهای پشیزی دارند سرپرست قسمت عمدهای از این پروتکل کم و بیش یکسان مانده است. لایهٔ سوکتهای امان (Secure Sockets Layer ) یا اساسال (SSL) پروتکلی است که توسط شرکت Netscape از بهر ردّ و بدل کردن سندهای خصوصی از طریق اینترنت توسعه یافته است. SSL از یک سوئیچ صفت برای به رمز درآوردن اطلاعاتی که بر روی یک ارتباط SSL منتقل میشوند استفاده می نماید. تمام دو مرورگر Netscape Navigator و Internet Explorer (و امروزه قید مرورگرهای مدرن) از این پروتکل پشتیبانی مینمایند. همچنین بسیاری از وبسایتها برای فراهم کردن بستری مناسب جهت صیانت کردن اطلاعات محرمانهٔ کاربران (مانند شمارهٔ فیش اعتباری) از این پروتکل استفاده مینمایند. طبق آنچه در استاندارد آمده است. URLهایی که احتیاج به سمت یک ارتباط از نوع SSL دارند با :https به جای :http شروع میشوند. SSL یک پیماننامه آزاد از لایه برنامه است (Application Independent). بنابراین، پروتکلهایی مانند FTP، HTTP و Telnet قابلیت استفاده از آن را دارند. حرف این بود SSL برای پروتکلهای FTP، HTTP و IPSec بهینه شدهاست.
فهرست :
تاریخچه و معماری
رمزنگاری متقارن
رمزنگاری نامتقارن
مقدمه ای بر رمزنگاری
تاریخچه
معماری SSL
فشرده سازی دادهها
حاصل SSL