امضای دیجیتال نوعی رمزنگاری نامتقارن است. هنگامی که پیغامی از کانالی ناامن ارسال میشود، یک امضای دیجیتال که به شکل حقیقی به اجرا رسیده باشد میتواند برای شخص گیرنده پیام دلیلی باشد تا ادعای بابا فرستنده را باور آهسته و یا به عبارت بهتر شخص گیرنده از طریق امضای دیجیتال میتواند این اطمینان را حاصل کند که نیز شخص فرستنده نامه را امضا کرده است و نامه جعلی نیست. امضاهای دیجیتال باب بسیاری از جنبهها مشابه امضاهای سنتی دستی هستند؛ انجام امضاهای دیجیتال به سمت شکل صحیح بسیار مشکلتر از یک امضای دستی است. طرحها فایل امضای دیجیتال بر مبنای رمزنگاری نامتقارن هستند و می بایست به سمت شکل حقیقی صورت گیرد تا موثر واقع شود. ایضاً امضاهای دیجیتال میتوانند امضاهایی غیرقابل انکار را ابداع کنند به این معنی که شخص امضاکننده نمیتواند تا زمانی که سوئیچ شخصی تک به صورت مخفی باقیمانده است، ادعا کند که من این نامه که امضای من را به سمت دوست دارد، امضا نکرده ام. ولی در زمانی که کلید شخصی فرد در شبکه از حالت پنهان خارج شود الا زمان اعتبار امضای او به اتمام برسد شخص میتواند امضای دیجیتال خود را ابا آهسته هرچند که در این حالت نیز با وجود ساختار قوی امضای دیجیتال، این توشیح ارج خود را حفظ میکند. پیغامهای امضا شده با امضای دیجیتال امکان ارائه به سمت صورت یک رشته بیتی را دارند. مانند: برید الکترونیک، قراردادها و یا پیغام هایی که از طریق قواعد رمزنگاریهای دیگر ایفاد شده باشند...