قرآن کریم آخرین پیام آسمانى است که بر بشریت نازل گشته و در محیطى بر انسانها فرود آمده که آنها دربهدر و حیران در وادى بیاطلاعی و تعصب و فرهنگشان آمیختهاى از عناصر صحیح و غیر صحیح بوده است؛ چرا که از طرفى، اعراب جزیرة العرب وارثان جناب ابراهیم و اسماعیل (علیهماالسلام) و دین حنیف بودند و بنابراین، عناصر فرهنگى الهى و مفیدى الگو زیارت داشتند. اما از طرف دیگر، در طول اعصار متمادى و با دورى از انبیاى الهى (علیهم السلام) به تدریج، اباطیل و عناصر باطل در دائرهالمعارف آنان رسوخ کرده بود.
در این نوشتار، ارتباط کتابالله با دائرهالمعارف آن زمان اعرابی مورد بررسى قرار مىگیرد و در این راستا، به دو دیدگاه بااهمیت در مناسبت این مطلب اشاره مىشود:
اول: تاثیرپذیرى کامل قرآن کریم از فرهنگ دور نزول.
دوم: اجابت عناصر مثبت دائرهالمعارف و طرد عناصر منفى آن.