آلبر کامو نویسنده، حکیم و جریدهنگار الجزایری-فرانسویتبار بود. او یکی از فلاسفهٔ بزرگ قرن بیستم و از تمام نویسندگان مشهور و صفت آفریدگار کتاب بیگانه است.
کامو در سال ۱۹۵۷ به سمت خاطر «آثار مهم ادبی که به سمت روشنی به مشکلات وجدان بشری در عصر حاضر میپردازد» برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات شد. آلبر کامو پس از رودیارد کیپلینگ جوانترین برندهٔ جایزهٔ نوبل و همچنین آغازین نویسندهٔ زادهٔ قارهٔ آفریقا است که این آغاز را کسب کردهاست. همچنین کامو در بین برندگان نوبل ادبیات، کمترین درازا عمر را دارد و تاخت سال پس از بردن جایزهٔ نوبل در یک سانحهٔ تصادف درگذشت.
با وجود اینکه کامو یکی از متفکران مکتب اگزیستانسیالیسم شناخته میشود او پیوسته این برچسب خاص را رد میکرد. باب مصاحبهای در سال ۱۹۴۵ کامو هرگونه همراهی با مکتبها ایدئولوژیک را تکذیب میکند و میگوید: «نه، من اگزیستانسیالیست نیستم. هم سارتر و هم خود همیشه حیران بودهایم که چرا نام ما را پهلوی هم میگذارند»
کامو در الجزایر اسم پایین استثمار فرانسه متولد شد. او در دانشگاه الجزیره تحصیل کرد و تا پیش از آنکه باب سال ۱۹۳۰ گرفتار بیماری تب لازم شود دروازبان تیم فوتبال این دانشگاه بود. در سال ۱۹۴۹ پشت از آنکه کامو از اختلاج «شهروند جهانی» گری دیویس جدا شد یک اتحادیهٴ بینالمللی را تأسیس کرد که آندره بروتون ایضاً یکی از اعضای آن بود. شکلگیری این گروه، به سمت گفته خود کامو، بر اصل «محکوم کردن هر دو ایدئولوژی شکل گرفته در آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی» بود.
او در تذکره انسان طاغی مینویسد که تمام عمر خویش را صرف مبارزه حرف فلسفهٔ پوچگرایی کردهاست و عمیقاً به سمت آزادیهای فردی اعتقاد دارد.
*منبع: ویکیپدیا*