آغاز
انرژی الکتریکی به وسیله نیروگاههای حرارتی که معمولاً در کنار ذخایر بزرگ ایجاد می شوند و نیروگاههای آبی که باب نواحی دارای منبعها آبی قابل ملاحظه ایجاد می شوند ، تولید می شود . از این رو به منظور جابجایی ثانیه به نواحی صنعتی که ممکن است صدها و هزاران کیلومتر دورتر از نیروگاه باشد ، خطوط جابجایی زیادی بین نیروگاهها و استعمال کننده ها لازم است .
باب اثنا جاری شدن جریان در طول یک خط انتقال مقداری از قدرت انتقالی به چهره تاب در هادیهای خط انتقال تلف می شود . این تلفات با افزایش جریان و مقاومت خط افزایش می یابد .تلاش برای کاهش تلفات تنها از طریق کاهش ابرام ، به سمت صرفه اقتصادی نیست زیرا لازم است افزایش اساسی در سطح مقطع هادیها داده شود و این بایسته استعمال مقدار زیادی فلزات غیر آهنی است .
ترانسفورماتور برای کاهش توان اتلاف شده و استعمال فلزات غیر آهنی بکار می رود . ترانسفورماتور باب حالیکه توان انتقالی را تغییر نمی دهد با افزایش ولتاژ ، جریان و تلفاتی که متناسب با توان دوم جریان است را با شیب زیاد کاهش می دهد .
در ابتدای خط انتقال توان ، ولتاژ توسط ترانسفورماتور افزاینده افزایش می یابد و در انتهای الفبا انتقال توسط ترانسفورماتور کاهنده به مقادیر مناسب برای مصرف کننده ها پایین آورده می شود و به وسیله ترانسفورماتور های توزیع پخش می شود .
امروزه ترانسفورماتور های قدرت ، در مهندسی قدرت نقش آغاز را بازی می کنند . به سمت بند دیگر ترانسفورماتور ها در تغذیه شبکه های قدرت که به سمت منظور انتقال استطاعت در فواصل زیاد به کار گرفته می شوند و توان را بین مصرف کننده ها توزیع می کنند ، ولتاژ را افزایش یا کاهش می دهند . به علاوه ترانسفورماتور های قدرت به سمت حافظه ظرفیت و ولتاژ کاری بالایی که دارند مورد توجه رسم می گیرند .