آشکارسازی ذرات عبارتست از فرآیندی که در آن خصوصیاتی مانند جسم ، توان ، بار الکتریکی ، مسیر حرکت و ... و در تمام نوع یک ذر حامل انرژی که در واکنشهای هستهای بوجود میآید، توسط دستگاهی (اغلب آشکارساز) تعیین میشود.
فرآیند آشکارسازی متشکل از یک دستگاه آشکارساز است که اسم به سمت نوع ذره تابشی و آشکارسازی خصیصهای از ذره ، نوع دستگاه فرق میکند. بهر عمده باب آشکارسازی ذره توسط مادهای متناسب با ذره تابشی در دستگاه آشکارساز انجام میشود که عبارت است از برهمکنش ذر آبستن حامل انرژی با الکترونهای مداری ماده آشکارسازی که این برهمکنش میانجیگری مدارهای الکترونیکی آشکارساز ، به یک پالس الکتریکی تبادل میشود. عوامل موثر بر آشکارسازی ذرات در این مقوله مورد بررسی قرار میگیرد.
واپاشی هستهای یک فرآیند خودبخودی است، یعنی سیستم بطور خودبهخودی ، از حالتی به حالتی دیگر تغییر میکند. پایستگی انرژی ایجاب میکند که توان حالت نهایی پایینتر از حالت اولیه باشد. این اختلاف انرژی به سمت طریقی به سمت خارج سیستم فرستاده میشود. باب تمام این موارد ، این امر با ارسال ذرات صفت انرژی بدست میآید که این ذرات یک یا ترکیبی از گسیل الکترومغناطیسی ، ارسال بتا و گسیل نوکلئون است که کلا میتوان ذرات تابشی را به دو بخش ، ذرات تابشی باردار حامل انرژی و ذرات بیبر حامل انرژی ، تقسیمبندی کرد.
ذرات تابشی باردار صفت انرژی
بار الکتریکی ذرات باردار صفت توان سهم مهمی در آشکارسازی ذره دارد. وقتی ذره تابشی از کنار اتمها عبور میکند، به علت باردار وجود داشتن ، حرف الکترونهای مداری نیروی الکتریکی وارد میکند. در این برهمکنش انرژی مبادله میشود که انگیزه کند شدن حرکت ذره تابشی و کنده صیرورت الکترونها از مدارشان میشود. این الکترونهای جدا شده از مدار اصل بسیاری از روشهای آشکارسازی ذرات تابشی و اندازه گیری جسم ، بار ، انرژی و ... آنها است.
روشهای بسیار برملا کردن ذرات باردار حامل انرژی
سه روش بنیادی برای آشکار کردن ذرات باردار تابشی حرف استفاده از یونش وجود دارد :