» :: مقاله باب مورد شبکه های خودرویی
ارتباط میان
خودروها با دنیای خارج و ارتباط میان خودروها باب هنگام حرکت، رؤیای قدیمی بشر بوده
است و تاریخچه نخستین تلاشها برای تحقق این رؤیا به بیش از چهل سال پیش برمیگردد.
در ثانیه زمان با نصب یک آنتن روی خودروهای خاصی مانند خودروهای پلیس یا اورژانس و
تنظیمکردن آنتنها روی یک فرکانس اختصاصی در یک حد جغرافیایی، سعی میکردند یک
بستگی رادیویی و سان تلفنی را ایجاد کنند. در سال 1999 کمیسیون ارتباطات فدرال
ایالاتمتحده (FCC) حرف تصویب
استانداردها و پهنای باند بایست برای ارتباط خودروها با تجهیزات ثابت کنار جاده،
بالفعل فاز جدیدی از شبکههای بین خودرویی را ایجاد کرد که این حرکت با تصویب
مدل DSRC
در سال 2003
تکمیل شد. باب این استاندارد پهنای باند 5,9 گیگاهرتز به
ارتباطات بین خودرویی اختصاص یافته است و روی این فرکانس بین هفت تا آبادی کانال (5 ,850 گیگاهرتز تا 5,926 گیگاهرتز) تعریف میشود که یک
کانال به سمت صورت ویژه به سمت افزایش ضریب امنیت خودروها و سایر کانالها به کاربردهای
خاص، اختصاص یافته است. پس از این رخدادها، انواع ارتباطات میان خودروها
براساس فناوریها و زیرساختهای متفاوت مطرح شده و هریک مسیری جدا برای توسعه
و مجهزکردن خودروها به امکانات شبکهای در پیشگرفتند. اگر بخواهیم شبکههای
خودرویی را براساس رسانه انتقال دادهها تقسیمبندی کنیم، به سمت سه دستهکلی میرسیم:
شبکههای مبتنیبر امواج رادیویی (Wireless)،
مبتنیبر مکانیابی (GPS) و مبتنیبر
حسگرها و تراشههای داخلیتقسیمبندی بعدی شبکههای بین خودرویی میتواند براساس
زیرساخت شبکه باشد. در این تقسیمبندی سه نوع شبکه کلی سلولی، اختصاصی و موردی
داریم.
مساله : این فایل میانجیگری File2me نوشته شده است.